Wspomnienie o Karolu Mroczkiewiczu, wybitnym obywatelu Lwówka
Wspomnienie o Karolu Mroczkiewiczu
Karol Mroczkiewicz urodził się w 1843 roku w Greifenbergu (Gryfice nad Regą),
Do jedenastego roku życia przebywał z rodzicami w Gryficach w środowisku niemieckim, gdzie ojciec jego Józef pełnił służbę w wojsku.
Po przeniesieniu się rodziców do Gorazdowa k/Wrześni a po półtorarocznym tutaj pobycie – do Powidza. W 1858 roku przybył z rodzicami do Lwówka. W 1866 roku opuszcza dom rodzicielski i wstępuje do seminarium nauczycielskiego w Paradyżu (Gościkowo). By nie być ciężarem rodziców zarabiał w części na swoje utrzymanie, udzielając lekcji młodszym kolegom.
Od 1 października 1863 objął posadę pierwszego nauczyciela przy katolickiej szkole we Lwówku.
W 1887 roku od 1 października został karnie przeniesiony, jako nauczyciel do Bendorfu nad Renem. Przesiedlenie to było związane z działalnością Karola Mroczkiewicza na rzecz polskości wśród społeczeństwa lwóweckiego.
Karol Mroczkiewicz współpracował z Romanem Szymańskim, działaczem politycznym, publicystą, redaktorem Orędownika i Kuriera Poznańskiego, organizatorem katolickiego ruchu ludowego w Wielkopolsce. Od 1 kwietnia 1889 roku zostaje zwolniony. Z nauczyciela staje się rolnikiem.
W miejsce starego gospodarskiego pobudował nowy dom vis a vis starej szkoły przy ulicy Ratuszowej. Po likwidacji gospodarstwa dom sprzedał i zamieszkał u swojej najstarszej córki Agnieszki zamężnej za Franciszka Szczechowskiego – rolnika.
W 1891 roku zostaje wybrany kancelarzem i rendentem Kasy Oszczędnościowej w Lwówku.
Karol Mroczkiewicz rozwijał szeroko działalność społeczną i patriotyczną. Do dzisiaj
zachował się jeden z wykładów opracowanych przez Karola Mroczkiewicza „ O kapitale dla
polskich warstw średnich” – wydanym w języku polskim w 1893 roku w formie broszury przez dr Romana Szymańskiego nakładem drukarni „Orędownika” (oryginał broszury znajduje się w Bibliotece Raczyńskich w Poznaniu oraz jeden mam w zbiorach rodzinnych u siebie). Karol Mroczkiewicz był założycielem tegoż Towarzystwa Przemysłowców, lecz jako urzędnik państwowy (nauczyciel) nie mógł należeć do Towarzystwa, a kiedy znajdował się na
wygnaniu, bo jak nam wiadomo, tylko żywe ciało zdołał Prusak wygnać w głąb Niemiec, zaś
duch jego pozostał w Towarzystwie i teraz tym więcej pisywał referaty tak wyraźne i tak
rozczulające i przekonywujące, które odczytywał na zebraniach Adolf Hoffmann.
Po powrocie z wygnania Karol Mroczkiewicz w zupełności oddał się pracy dla Towarzystwa.
Jego prawy charakter, życie moralne i na wskroś religijne porywał za sobą nie tylko członków Towarzystwa, ale za jego żywym przykładem szły dalsze generacje. Za zasługi dla Lwówka w 1913 roku otrzymał honorowe obywatelstwo miasta. W tym czasie skład Rady Miejskiej stanowił 90% Obywateli narodowości polskiej. Na zakończenie wykładu „o kapitale dla warstw średnich” – napisał następujący wiersz:
„Tak Bracia szczerze bierzmy się do pracy
Pomocy Swojej Bóg nam dodać raczy
Nadejdzie chwila – chwila pożądana,
Że nam zaświta Nadzieja Kochana”.
Karol Mroczkiewicz doczekał się tej Nadziei. W czasie Powstania Wielkopolskiego na terenie Lwówka mimo starczego wieku w imieniu
tymczasowych władz polskich – przejmował Magistrat oraz miejscowy urząd pocztowy. Zmarł 2 lipca 1920 roku w Lwówku.
Spisał Lech Mroczkiewicz, syn Jana, wnuk Karola Mroczkiewicza. Tekst znajduje się w maszynopisie w archiwum byłego Towarzystwa Miłośników Lwówka sygn. XLVIII/48.
Źródło : Kronika rodziny Mroczkiewiczów.
Karol Mroczkiewicz (1843-1920) jest najwybitniejszym przedstawicielem lwóweckiej rodziny Mroczkiewiczów. Do Lwówka przybył wraz z rodzicami w połowie XIX wieku i dzięki swoim czynom pozostał nieśmiertelny. Był nauczycielem, społecznikiem i liderem polskiego ruchu narodowego we Lwówku. Temu wybitnemu obywatelowi zadedykowany jest ten tekst, a napisany przez wnuka, nieżyjącego już Lecha Mroczkiewicza.
